Hi lieve iedereen,

Daar ben ik dan eindelijk weer. Ik heb het vrij druk hier, vandaar dat ik niet veel tijd heb om naar internetcafes te gaan. Het gaat nog steeds goed met me. Ik begin langzaam aan het Sri Lankaanse leventje te wennen. Het weer is weer helemaal goed; warm en zonnig! Daar houden we van! Ik zal mijn afgelopen dagen weer even met jullie delen:)

02-11-2012
Zoals ik in mijn vorige verhaal had verteld was Marije op 1 november jarig. Ze werd 24 jaar. We hadden haar s' ochtends verrast met de taart en buddha. Ze was onwijs blij! Na het ontbijt gingen we weer gewoon aan het werk op het schildpaddenproject. Toen we de deur opende zagen we nog een verrassing, waar ik ook niks van af wist. Isuru had alles versierd met ballonen en zelf verjaardag hoedjes op de schildpadden gedaan! De schildpadden zwommen dus met hoedjes op. Zo gaaf! Ik moest zo hard lachen, kom er maar op het idee.

Er lagen al voordat wij hier kwamen eieren begraven en die waren die dag klaar om ze uit de grond te graven. Een extra verjaardagscadeau voor Marije. Het was echt heel bijzonder om deze baby schildpadjes uit het zand te halen en op die manier de wereld in te wijden. Nadat we ze geteld hadden, het waren er ongeveer 130, hadden we ze in een kleine waterbak gedaan. Daarin moesten we ze wassen met een tandenborstel, zodat ze geen zand meer op hun schild hadden. Het was echt leuk om het verschil te zien tussen de 1 dag oude schildpadjes en 2 weken oude. De nieuwe zijn iets kleiner en helemaal zwart en de iets oudere zijn van de onderkant wit en hebben al iets meer een echte schild.

03-11-2012
Vrijdag was de laatste werkdag van de week. Nadat we ze weer gevoerd hadden moesten we weer de voederbakken schoonmaken. Toen gingen Marije en een van de vrienden van Isuru een schildpad verplaatsten van de ene naar de andere bak. Deze schildpad had echter een scheur in een vin, doordat die vast heeft gezeten in een vissersnet. Hij zou binnenkort geopereerd worden. Die ene jongen hield de schildpad te hard vast aan de gewonde vin, waardoor het onwijs begon te bloeden! De scheur was nu groter geworden. Het zag er erg heftig uit! De jongens probeerde het bloeden te stoppen, maar zonder succes. Na een tijdje stopte er ineens een tuk-tuk voor de deur. De jongens namen de schildpad mee en zeiden alleen: hospital en weg waren ze. Wij gingen ons werk afmaken, besloten om alles af te sluiten en terug naar het huis te gaan. Daar hebben we Isuru gebeld om te laten weten dat we daar waren. We hadden sowieso al afgesproken dat we na de lunch vrij vrij zouden zijn, omdat Marije, Alexandra en ik naar Galle en Mirissa gingen. Die avond kregen we een sms dat alles goed ging met de schildpad. Ze hadden de vin geamputeerd.

We waren na 2e vertrokken van Ambalangoda naar Galle. De busrit duurde iets van 1.5 uur en kost omgerekend minder dan 0.50 euro! Het openbaar vervoer is echt goed geregeld voor een land als Sri Lanka. Je gaat eerst zitten, en dan komt er na een tijdje iemand naar je toe waaraan je dus geld moet geven. In iedere bus werken dus 2 mensen. Ze hebben alleen geen dienstregeling hangen of er wordt ook niet omgeroepen waar je bent. Je moet dus erg goed opletten waar je er uit moet. De rit alleen al was erg mooi! We reden de hele tijd langs de kust.

Toen we aankwamen bij het busstation van Galle zagen we gelijk al de grote muren van het fort. We hebben eerst over de muren rond de stad gelopen, wat echt mooi is! Het was deze dag bloedheet, maar dat is beter dan in de regen lopen. Nadat we op de helft waren, gingen we van de muren af en de stad zelf in. Overal zie je moskeeën, kerken en tempels. Heel bijzonder al deze verschillende gebouwen van verschillende religies in 1 stad.

We gingen een zijstraatje in en waren echt aan verkoeling toe. Toen zagen we een bordje met 'roof cafe', dus hadden we daar verse fruitsapjes gedronken. Het was heeerlijk! Het uitzicht was overiges ook prachtig!

Hierna hadden we rond de hele stad gelopen, dus namen we de bus naar Mirissa. Deze rit duurde denk 2 uur. We hadden van Manon, een Nederlands meisje, het telefoonnummer van een hotel gekregen. Dat hotel ligt direct op het strand en heeft maar 3 hotelkamers. We hadden die avond daarvoor al gebeld, dus ze wisten ervan. Toen we uitstapte bij de bushalte in Mirissa hadden we het hotel (zoals afgesproken) weer gebeld, want dan zou iemand ons ophalen en erheen brengen. Ze hadden een tuk-tuk geregeld voor een afstand van 200 meter, hadden we dus makkelijk kunnen lopen. Maar vervelend was het natuurlijk niet!

Niks was minder waar, het hotel ligt echt direct op het strand. 1 stap uit je kamer en je staat op het strand. We hoefde slechts 800 rupees per persoon te betalen, dat is minder dan 5 euro! De kamer was vrij netjes. Er stond een onwijs groot 2-persoons bed in, wat ruim genoeg was om met z'n drieën in te slapen. Er hing zelfs een ventilator en klamboe. We kwamen rond 7 uur s' avonds aan, dus besloten gewoon bij het hotel zelf te eten. De tafels stonden op hooguit 5 meter afstand van het water. Er was heerlijke muziek op de achtergrond, echt geweldig zo relax! We hebben daar heerlijk uitgebreid gegeten met een typisch Sri Lankaans biertje erbij genaamd Lion. Ook al hou ik niet echt van bier, zoiets moet ik gewoon even proberen zo'n lokaal drankje. Het pastte ook echt bij het moment en de sfeer.

De volgende dag stonden we vroeg op aangezien ik rond 1 uur weer in Ambalangoda moest zijn, omdat ik die dag zou vertrekken naar Kandy voor de orientatieweek die maandag begint. We hadden eerst een strandwandeling gemaakt en daarna ontbeten bij het hotel. Lekker een Westers ontbijtje met toast, thee, een vers fruitdrankje, roereieren, en boter/jam. We waren rond 1 uur weer ' thuis'. Toen heb ik snel mijn tassen ingepakt voor de week ik Kandy. Ik heb mijn koffer er laten staan, scheelt weer een hoop gedoe met het openbaar vervoer.

De rest van het verhaal komt later. Ik moet helaas weer gaan. Nog even een melding: ik heb een USB-stick gekocht, want ik maak hier natuurlijk erg veel foto's en ze passen niet allemaal in de memory card van mijn fotocamera.Helaas duurt het uploaden van foto's erg lang, daarom heb ik besloten om alle foto's te plaatsten als ik terug in Nederland ben.

Volgende week is alweer mijn laatste week in Sri Lanka. Ik vlieg 18 november van Colombo naar Bangkok. Het lijkt nog zo ver weg, maar voor ik het weet zit ik in het mooie Thailand.

Heel veel liefs,

Priscilla xxx