Wat zijn die drie weken hier omgevlogen. Vanavond is alweer mijn vlucht van Colombo naar Bangkok. Nog maar twee weken te gaan. Ik begin wel steeds meer te beseffen hoe fijn ik het thuis wel niet heb, heimwee heb ik niet, maar vervelend vind ik het ook echt niet om begin december weer thuis te zijn. Kom maar op feestdagen! Maar ik ga eerst nog even twee weken van Thailand genieten!:)

08-11-2012
Normaal gesproken hebben we op vrijdag de laatste oriëntatiedag, maar iets van 7 mensen, waaronder 3 uit mijn groep, moeten naar Colombo om hun visum te verlengen. Ik hoef dat natuurlijk niet te doen, en Colombo vind ik maar niks, dus ik ga iets anders doen. Ik ga vrijdag naar Sigirya en Dambulla. Deze plaatsen liggen op ongeveer 2.5 uur rijden ten noorden van Kandy. Daar staat een enorme rots die je kan beklimmen. Dus ik ben erg benieuwd!

Gisterenochtend zijn we naar de Jam Factory geweest. Na wat uitleg hoe de edelstenen gevonden worden, liet de meneer ons allerlei soorten edelstenen zien. Hij heeft ons de werkkamer laten zien, waar een man met de edelstenen sieraden aan het maken was. Als laatst kwamen we in een grote ruimte te recht, een soort juweliersshop, maar dan alleen maar sieraden in alle soorten en maten waarin edelstenen verwerkt zijn. We kregen natuurlijk alles uitgebreid te zien in de hoop dat we iets zouden kopen. De sieraden waren echt prachtig!

Nadat we in het vrijwilligershuis hadden geluncht zijn we te voet naar een tempel gegaan. Daar kregen we een soort les over het boeddhisme en konden we vragen stellen aan nonnen. In dit tempel wonen twee Westerse nonnen. 1 komt uit Duitsland en de ander uit Engeland. Het was voor mijn gevoel erg ver lopen, maar in werkelijkheid was het iets langer dan een uur. We hebben ook veel gestopt om dingen te bekijken en foto's te nemen. De omgeving was erg mooi. Voor het grootste gedeelte hebben we langs een rivier gelopen. Ook hier kwam ik veel bomen tegen die vol zaten met vleermuizen. We hebben een grote adelaar zien zitten in een boom!

De tempel was vrij klein. We moesten op ronde kussentjes op de grond gaan zitten. Het is echt raar om twee blanke vrouwen met kale hoofden in een soort gewaad te zien. Het boeddhisme is eigenlijk een mooi en heel vrij geloof. De boeddha is geen god, maar een soort leraar. Bij dit geloof is het niet verplicht om je aan bepaalde regels te houden. Als je een keer iets doet wat volgens de boeddha beter of anders moet, betekent het niet gelijk dat je naar de hel gaat of dat je een zonde bent begaan zoals bij andere geloven. Dat vind ik erg mooi aan het boeddhisme. Na wat geschiedenisles over het geloof mochten we wat vragen stellen aan de Engelse non, want de ander moest weg. Wat ik vooral wilde weten was waarom ze haar 'luxe' Westerse leven, waar vele hier van dromen, heeft opgegeven. Het schijnt een lang proces te zijn geweest. Het komt er op neer dat ze al veel van mediteren hield, en op gegeven moment alleen nog maar wilde mediteren. Ze had een vriend en werk, maar dat was ineens heel onbelangrijk. Als boeddhistische non of monnik mediteer je veel, ook samen met de lokale bevolking.

11-11-2012
Op donderdag (8-11) zijn we dan eindelijk, na er onwijs vaak voorbij te zijn gelopen, naar The Tempel of the Tooth geweest. In deze tempel wordt inderdaad een tand van de boeddha bewaard. De tempel is onwijs mooi en groot. Buiten de toeristen komen hier vele lokale mensen om te bidden en om bloemen te offeren. Ook toen ik er was, was het onwijs druk. De tand is goed bewaakt, en verborgen onder een gouden soort van grote deksel. Daarom heen staat ook van alles, waardoor je niet eens in de buurt van de tand kan komen. Desondanks was het erg bijzonder om te zien hoe belangrijk deze tempel voor de lokale bevolking is. Vele zitten te bidden en offeren bloemen.

Voor de rest zit in dit grote gebouw musea en andere mooie tempels. Toen ik in een van de musea liep, kwam er een monnik naar me toe, en zei dat ik en mijn vrienden hem moesten volgen. Ik dacht oke, vaag, maar het zal wel normaal zijn. Maar het was dus niet iets normaals. Hij bracht ons dus naar een balkon, die afgesloten is voor iedereen. Het uitzicht was prachtig! Osarie, de coördinator die vandaag mee was, zei dat het echt heel bijzonder is dat wij hier mochten kijken. Zij was er ook nog nooit geweest en bedankte me helemaal.

Vrijdag gingen de andere allemaal naar Colombo voor hun visum. Dus ben ik alleen op pad geweest. Ik had de hele dag een privé taxi, dus dat was super! Eerst was ik naar Spice Garden geweest, daar groeien allerlei soorten kruiden, bomen, planten en vruchten. Ik werd daar rond geleid door een erg enthousiaste man, die van bijna elke kruid of vrucht de Engelse en Nederlandse vertaling wist! Het was erg leerzaam eigenlijk. Zo heb ik bijvoorbeeld nooit geweten dat een ananas aan een plant op de grond groeit. Ik dacht altijd dat ananassen aan bomen groeiden.

Hierna zijn we naar Sigirya gereden, nadat ik het entreekaartje had gekocht, liep ik de tuinen in omringd van de bergrots. Daar lopen vele lokale mensen rond die je gids willen zijn of die je souveniers proberen te verkopen. Ik had al gehoord van andere mensen dat een gids niet nodig is. Je doet de beklimming d.m.v. stijle trappen. Ik vond het erg zwaar, en zweette me rot. Het was ook erg warm, dus dat hielp er ook aan mee. Het fijne was dat ik het alleen deed, dus ik kon stoppen wanneer ik wilde. Na ongeveer twee uur was ik helemaal kapot op de top. Wat was dat moment magisch zeg. Het uitzicht was de beklimming meer dan waard. Het uitzicht was enorm mooi, aangezien ik zo hoog stond kon ik erg ver kijken. Alles is helemaal groen door bomen met af en toe kleine bergjes of meertjes er tussen. In de verte stond een grote witte boeddha. Het is een beetje te vergelijken met de foto's van maya tempels in Mexico, dit gevoel had ik tenminste toen ik bovenaan stond.

Ik heb er lekker de tijd genomen om van de omgeving te genieten, uit te rusten, te lunchen en foto's te nemen. Het is trouwens best groot op de top, met allerlei verschillende 'etages'. Toen ik weer weg wilde gaan, kon ik zelfs de trap naar beneden niet meer vinden. Ik heb een paar rondjes gelopen, het gevraagd aan een Duitse toerist, maar die wist het ook niet. Uiteindelijk zag ik mensen omhoog komen lopen en had ik de juiste trap gevonden. Naar beneden lopen was een heel stuk minder vermoeiend!

13-11-2012
Nadat de taxi chauffeur me weer had opgehaald, zijn we naar Dambulla gereden. Dit ligt 20 minuten rijden verder. Daar staat een onwijs grote gouden boeddha, die ik echt prachtig vind! Ook heb ik The Cave Tempel bezocht. Deze tempel ligt op een berg, waardoor ik weer moest klimmen.. dit keer in de harde regen. Ook hier wilde iedereen mijn gids zijn of ze boden zichzelf met paraplu aan. Toen ik uiteindelijk als een verzopen katje bij de tempel was, moest ik mijn schoenen ook nog uit doen, aangezien dat verplicht is in tempels evenals je schouders en knieën verdekken.

Nadat ik een entreekaartje gekocht had, liep die man met me mee naar de eerste tempel. In de grot zitten 5 verschillende tempels vol met boeddha's. Ik dacht nog: ' Oh, krijg ik een rondleiding?'. Misschien inbegrepen bij het kaartje, want goedkoop was het niet. Hij gaf me uitleg over de tempel en boeddha. Toen we uit die tempel liepen zei hij ineens dat de hele rondleiding 500 rupees kost! Ik had daar eigenlijk geen behoefte aan, ook omdat hij niet heel goed Engels spreekt en ik de helft ervan niet begreep. Ik liep toen weg, maar de man hield me tegen, omdat hij geld wilde voor de rondleiding in de eeste tempel. Ik stond hem echt ongeloofwaardig aan te kijken. Ik dacht echt waar slaat dit nou weer op, aangezien hij nooit iets aan mij gevraagd heeft, en omdat hij bij de tempel werkt, dacht ik dat het erbij hoorde. Ik heb hem uiteindelijk maar wat geld gegeven, zodat hij me met rust zou laten. Voortaan zeg ik echt tegen iedereen die met me mee loopt; nee! Uiteindelijk willen ze maar 1 ding en dat is geld.

Ik heb nog wat foto's gemaakt van de tempel van de gouden boeddha en de boeddha zelf. Gelukkig was het ondertussen droog. Tijdens de rit terug naar huis kon ik mijn ogen echt niet open houden. Maar de vermoeidheid was het dubbel en dwars waard. Ik had deze dag niet willen missen!

De volgende dag (zaterdag 10-11) was het alweer de laatsteoriëntatiedag, tevens de meeste drukke dag qua activiteiten. Janka, de vrouw uit Noorwegen, ging deze dag niet mee. Zij vertrok in de ochtend naar haar vrijwilligerswerkproject: Engelse les geven aan monniken in een tempel. In de ochtend zijn we naar de witte grote boeddha, die op een berg in Kandy staat, geweest. Overal in de stad kan je dit beeld zien, alleen dan lijkt het een stuk kleiner. De tempel was alleen te voet te bereiken. Dus weer veel opwaarts lopen.

Toen we eenmaal voor de boeddha stonden zagen we pas hoe groot die is. Ik vind het echt prachtig!! Zoals jullie lezen moet je wel van boeddha's houden als je in Sri Lanka bent. Na uitgebreid foto's te hebben gemaakt gingen we via de achterkant van de boeddha naar een soort uitkijkpost. Helaas konden we niet helemaal naar de top, op de helft was de trap gesloten. We gingen naar een kamertje waar een keuken, lange tafel met eten en stoelen stonden. Speciale stoelen voor de monniken en op de andere stoelen gingen wij zitten. Op gegeven moment kwam er een monnik naar ons toe. Hij vroeg of we thee wilde. Hij spreekt vrij goed Engels, wat erg fijn was. We hebben met z'n alle vrij lang zitten praten over van alles.

Het is trouwens zo bijzonder dat de lokale mensen als ze een non of monnik zien voor hen met hun knieën op de grond gaan zitten en dan bepaalde bewegingen maken met hun handen. En dan een diepe buiging maken helemaal tot de grond. Toen doen ze als ze binnen komen en herhalen ze weer als ze weggaan.

Daarna begon het formele gedeelte van de ontmoeting met de monnik. HIj ging ons 1 voor 1 zegenen. Nadat Sharona en Vanessa waren geweest, was ik aan de beurt. Net zoals bij de andere moest ik voor hem gaan staan en mijn arm naar voren steken. Hij deed heel langzaam eerst witte touwtjes om mijn pols, en daarna gevlochte gekleurde touwtjes. Gedurende het vastbinden zei hij hard op een soort gebed wat ongeveer een minuut geduurd heeft. Het komt erop neer dat hij ons een gezond en gelukkig lang leven wenst. Het was echt onwijs bijzonder om dit mee te maken! De gekleurde bandjes bestaan uit de kleuren oranje, geel, rood, wit en blauw. Dit zijn de kleuren van de boeddhistische vlag.

14-11-2012
Na de zegening zijn we weer het centrum ingegaan. Nu stond lunchen in een lokale Indiaanse restaurant op de planning. We hadden de keuze uit drie soorten gerechten: plain dosa (iets naturels), onion dosa (inderdaad met uien) en masala dosa (met groenten en pittige kruiden). De meiden namen die met uien en ik de pittige variant. Een dosa is een soort pannekoek, maar dan een speciaal soort deeg. Dit restaurant verkoopt uitsluitend pure vegetarische gerechten. Wat dat betreft is Sri Lanka ook echt een top bestemming. Het is hier normaler om geen vlees of vis te eten, waardoor de meeste gerechten vegetarisch zijn :)

We zijn nog naar twee fabriekjes geweest, waar je dan eerst een korte rondleiding krijgt en uiteindelijk in een grote winkel beland met niet echt aantrekkelijke prijzen. In de ene maken ze afdrukken voor schilderijen en kleren. Ze tekenen dan eerst het patroontje op een stuk katoen, dan smeren ze een gedeelte dat ze 1 bepaalde kleur willen geven met wax in. Op die manier wordt alleen het gewenste gedeelte die kleur. Erg knap hoe mooi ze kunnen tekenen!

Het andere fabriekje ligt direct naast de andere. Daar maken ze van verschillende soorten hout allerlei beelden van heel klein tot heel groot. Ze maken alles met de hand! Met bijtels geven ze vorm aan stukken hout. Er stond ook een onwijs grote houten olifant in de winkel. We mochten er zelfs op zitten om een foto te nemen.

Hierna was het vele lopen tot een einde gekomen. Osarie had een taxi gebeld; ik blij! Nu was het relaxe gedeelte aangebroken. Het was tijd voor het laatste gedeelte van de week: een massage. Het salon ligt buiten de stad, vandaar dat we met een taxi gingen. We konden voor 20 minuten een massage krijgen, keuze uit schouders of voeten. Als we 1000 rupees bij betaalde (= 6euro), dan kregen we een full body massage van totaal 1 uur en 10 minuten. Aangezien we allen kapot waren, hoefde we hier niet lang over na te denken..

De massage was heerlijk ontspannend, enécht full body. Ze begon eerst met een hoofdmassage, en daarna een gezichts. Ik moest hierna op mijn buik op de massagetafel gaan liggen. Van mijn tenen to armen en zelf vingers werden niet over geslagen. Na een tijd moest ik me omdraaien, en dus op mijn rug liggen. Ik had verwacht dat ze me borsten wel zou bedekken, maar nee, haha, zelfs die werden niet vergeten.. Beetje ongemakkelijk was het wel. Ik had dan nog mazzel, want ik hoorde achteraf dat de andere meiden ook hun ondergoed uit moesten doen, en dat de masseur soms wel erg dicht bij kwam.. Na de massage moest ik in een soort stoomkist liggen, die afgesloten werd, dus alleen mijn hoofd stak er nog uit. Grappige ervaring! Gelukkig heb ik geen last van claustrofobie.

We werden lekker met de taxi naar het huis toegebracht. Daar moest ik na het diner versuft mijn tassen nog inpakken. Ik moest namelijk die nacht om half 3 weer mijn bed uit. Ik ging namelijk met de nachttrein van Kandy naar Ambalangoda. Om 4 uur werd ik opgehaald, en was met een tuk-tuk naar het station gebracht. De rit heeft 5.5 uur geduurd! En kost omgerekend minder dan 1.20 euro. Het was een mooie treinreis, van wat ik ervan gezien heb. Mijn ogen hadden het erg zwaar. Zonder het te beseffen viel ik steeds even weg. Ik kon natuurlijk niet echt slapen vanwege mijn tassen.

Ondertussen heb ik weer een week in Ambalangoda achter de rug. Ik heb weer op het schildpaddenproject gewerkt. Daar zal ik de volgende keer meer over vertellen, alleen dan vanuit Thailand. Ik heb gehoord dat het olifantenproject ergens in een jungle zit, en dat je daar geen bereik hebt. Ik weet niet of dit zo is, maar in dat geval weten jullie ervan. Misschien ben ik volgende week even onbereikbaar.

Ik ga me koffer verder inpakken, en me klaar maken voor mijn vlucht vanavond.
Tot de volgende keer weer!:)

With love,
Priscilla xx